Ik ben nu 17 jaar en ik ben momenteel weg van thuis. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 was en mijn vader is hertrouwd en weer gescheiden toen ik 12 was. Mijn moeder is de hele tijd alleen geweest en heeft de hele tijd een zware depressie gehad. De zorg lag altijd bijna 100% op mij want ze heeft verder niemand. Wekelijkse uitbarstingen waarbij ze zei dat dit allemaal mijn schuld was en erna mocht ik ze weer oprapen en proberen moed in te praten om niet op te geven.

 

Ze is ook verslaafd aan marihuana. Ze ontkent de hoeveelheid die ze nam / neemt maar ik weet dat ze meerdere keren per dag gebruikte. Ook voor bijvoorbeeld familiefeestjes, en uiteraard merken mensen dat en dan moest ik een smoesje verzinnen.

 

Met mijn vader heb ik zo goed als geen contact en met mijn moeder dus ook niet op het moment. Ik heb besloten een tijdje weg te gaan omdat het te veel werd thuis. Ik ben nu bij mijn vader's tweede (ex) vrouw. Ik heb daar ook een halfzusje.

 

Mijn moeder is in behandeling en is razend op mij. Ik heb ze onlangs ik het crisiscentrum gezien voor een gesprek met haar psychiaters erbij en het enige dat ze te zeggen had was dat zij alles goed deed voor mij en dat ik alles verpesten.

 

Ik probeer om onze relatie nog wat te redden, maar ze maakt het me moeilijk en eigenlijk wil ik ze nooit meer zien. Ze stuurt nog regelmatig sms'jes en wordt boos als ik niet reageer, maar ik heb geen idee wat ik terug kan zeggen. Ze vraagt wat mijn probleem is.

 

Ik weet niet goed wat ik kan doen, zeker omdat ik volgend jaar wil verder studeren, en universiteit is niet gratis. Mijn plusmama doet al heel veel voor mij, maar zij hebben ook andere kinderen en kunnen niet ineens zoveel geld voor mij tevoorschijn toveren. Mijn ouders hebben het beide ook financieel moeilijk (waarschijnlijk wegens drugs) en hebben geen spaarrekening voor mij.

 

Ik sta dus op nul en begin een beetje te panikeren. Ik wil gewoon dat mijn moeder me met rust laat en dat ik verder kan in mijn leven.

​